======Zaproszenie na obronę=====
| DZIEKAN i RADA WYDZIAŁU ELEKTROTECHNIKI, AUTOMATYKI, INFORMATYKI i INŻYNIERII BIOMEDYCZNEJ AKADEMII GÓRNICZO-HUTNICZEJ im. ST. STASZICA W KRAKOWIE | |
|---|---|
| zapraszają na publiczną dyskusję nad rozprawą doktorską dr. Krystiana Jobczyka |
|
| TEMPORAL PLANNING WITH FUZZY CONSTRAINTS AND PREFERENCES | |
| Termin: | 19 grudnia 2017 roku o godz. 11:00 |
| Miejsce: | pawilon B-1, sala 4 Al. Mickiewicza 30, 30-059 Kraków |
| PROMOTORZY: | Prof. dr hab. inż. Antoni Ligęza – Akademia Górniczo-Hutnicza im.S. Staszica w Krakowie |
| Prof. DHR Maroua Bouzid - Universite de Caen Normandie | |
| RECENZENCI: | Dr hab. Bożena Woźna-Szcześniak, prof. AJD – Akademia im. J. Długosza w Częstochowie |
| Dr David Camacho-Fernandez, profesor asociado en UAM, Universidad Autonoma de Madrid | |
| Z rozprawą doktorską i opiniami recenzentów można się zapoznać w Czytelni Biblioteki Głównej AGH, al. Mickiewicza 30 |
|
streszczenierozszerzoneang.pdf
Tematem rozprawy jest szeroko rozumiany problem planowania temporalnego z ograniczeniami typu rozmytego i preferencjami. Planowanie temporalne stanowi rozszerzenie koncepcji planowania klasycznego (którego celem jest określenie ciągu akcji jakie należy wykonać, aby przejść z zadanego stanu początkowego do stanu końcowego, w którym zrealizowany jest zadany cel) uwzględniające aspekty czasowe. Jeżeli ograniczenia czasowe (temporalne) - nałożone na akcje nie są ścisłe (twarde), to można je definiować za pomocą zbiorów rozmytych. Ponadto, ograniczenia temporalne można osłabić - mowa wówczas o ograniczeniach słabych, które - w przeciwieństwie do ograniczeń „twardych” nie muszą zostać w planowaniu spełnione. Wreszcie, tak rozumiane planowanie temporalne rozważa się wraz z tzw. „preferencjami”, które wprowadzają pewną racjonalność do planowania i wyrażają nasze intencje co do sposobów realizacji zadania planowania przez agentów lub ich systemy.
Niestety, paradygmaty planowania bywają zazwyczaj rozwijane na sposób metodologiczny, zarówno w paradygmacie planowania jako spełniania formuł (metoda Putnama-Davisa), jak i paradygmacie przeszukiwania grafu (jak np. metoda STRIPS) i - w konsekwencji - nie posiadają określonej dziedziny przedmiotowej w postaci pewnego (choćby przybliżonego) spectrum bazowych i paradygmatycznych problemów. Wreszcie, rozważane w planowaniu ograniczenia temporalne posiadają wyłącznie jakościowy albo wyłącznie ilościowy charakter. W szczególności, ważna klasa takich ograniczeń - tzw. relacje Allenowskie między interwałami - posiada tylko jakościowy charakter. Rodzi to pytanie, czy istnieje możliwość wyrażenia ich w nowych terminach, pozwalających wydobyć także ich ilościową naturę.
Te i inne trudności leżą u podstaw problemów badawczych tej tezy, w ramach której proponowane jest swoiste remedium na wyżej opisane trudności. W szczególności zaproponowano w niniejszej pracy:
Rozdział 1. definicje dwóch paradygmatycznych problemów planowania temporalnego typu: Czasowy Problem Komiwojażera oraz Wielo-agentowy Problem Harmonogramowania i Planowania jako przedmiotowej bazy dla planowania temporalnego z ograniczeniami rozmytymi.
Rozdział 2 reprezentację rozmytych relacji Allena, definiujących rozmyte ograniczenia temporalne, przez normy z odpowiednich funkcji splotu, w przestrzeni Banacha funkcji całkowalnych w sensie Lebesgue’a.
Rozdział 3 rozszerzenie dwóch standardowych procedur planowania (procedury STRIPS i algorytmu Davisa-Putnama) o rozmyte ograniczenia temporalne i preferencje.
Rozdział 4 reprezentację rozmytych ograniczeń temporalnych z rozmytością wprowadzoną przez preferencje w terminach preferencyjnej logiki Halperna-Shohama (HS),
Rozdział 5 ogólną metodę konstrukcji hybrydowego kontrolera dla planowania czasowego z preferencjami. Metoda składa się z kilku etapów. Rozpoczyna się od opisu otoczenia kontrolera (systemu) i specyfikacji w odpowiednim języku formalnym (na przykład, w Liniowej Logice temporalnej (LTL) oraz w fragmencie logiki HS, który może być reprezentowany przez automat skończenie stanowy). Następnie opisy specyfikacji i systemu są tłumaczone na odpowiednie automaty Büchi’ego, które będą służyć do budowy odpowiedniego automatu produktowego. Metoda została zilustrowana na przykładzie konkretnego kontrolera, którego automat produktowy został zaimplementowany w języku PROLOG.
Rozdział 6. próbę połączenia podejść z Rozdziałów 2 i 4 w kontekście konstrukcji kontrolera planu. Podstawą konstrukcji jest podejście logiczne, ale uzupełniają ją elementy analityczne – trajektorie ruchu agenta reprezentowane są przez odpowiednie funkcje w przestrzeniach Sobolewa.
Praca wykazuje metodologiczną niejednorodność i stosuje zarówno metody metody typowe dla automatycznego planowania (takie jak STRIPS czy metoda Putnama-Davisa), jak i metody formalne współczesnej logiki nieklasycznej w odniesieniu do systemów Liniowej Logiki Temporalnej (LTL) oraz logiki Halperna-Shohama (HS). W sposób szczególny, szersze zastosowanie znajdują metody weryfikacji modelowej oraz formalnej konstrukcji automatów skończenie stanowych.